Nieszpory odprawia się w porze wieczornej, gdy dzień się już kończy, dzięki składając za to, co w tym dniu zostało nam dane, i za dobro, które przez nas było dokonane. Widać tu wyraźne wezwanie do modlitwy skierowanej do Chrystusa, Światłości, która nie zna zachodu, by powrócił i przyniósł nam łaskę wiekuistej światłości.

Konstytucja o liturgii świętej podkreśla, że Liturgia Godzin jest „przedziwną pieśnią chwały”, jaką wspólnota Kościoła zanosi każdego dnia do Boga z Chrystusem i przez Chrystusa w Duchu Świętym. Stanowi ona prawdziwy skarbiec modlitwy głęboko zakorzenionej w najstarszej tradycji chrześcijaństwa, będącej podjęciem modlitwy i kontynuacją kapłańskiego urzędu samego Chrystusa. Ogólne Wprowadzenie do Liturgii Godzin w sposób szczególny podkreśla uświęcający wymiar celebrowania tej modlitwy obejmującej całą ludzką rzeczywistość. Głęboko dotyka ona życia ludzkiego na wszystkich jego płaszczyznach uświęcając jego pracę, wypoczynek, relacje z bliźnimi oraz każdą porę dnia i nocy.

Jak dym kadzidła

Nieszpory odprawia się w porze wieczornej, gdy dzień się już kończy, dzięki składając za to, co w tym dniu zostało nam dane, i za dobro, które przez nas było dokonane. Ma to być modlitwa wznosząca się przed oblicze Boga jak dym kadzidła podczas ofiary wieczornej. Jak podaje Ogólne Wprowadzenie do Liturgii Godzin cytując Ustawy życia mnichów Kasjana, można ją rozumieć w głębszym jeszcze znaczeniu jako rzeczywistą ofiarę wieczorną: tę przekazaną nam przez Pana i Zbawiciela naszego i przez Niego złożoną podczas Ostatniej Wieczerzy z Apostołami, na której dał początek sakramentom Kościoła. Można ją też pojmować jako ofiarę wieczorną, którą złożył następnego dnia, to znaczy przy końcu wieków, kiedy rozpostarł swe ręce dla zbawienia całego świata i ofiarował się Ojcu. Modlitwa Nieszporów jest pamiątką odkupienia. Widać tu wyraźne wezwanie do modlitwy skierowanej do Chrystusa, Światłości, która nie zna zachodu, by powrócił i przyniósł nam łaskę wiekuistej światłości.

Aby złożyć Bogu dzięki

Nieszpory jako modlitwa zamykająca dzień pracy, w pierwszym rzędzie jest modlitwą dziękczynną. Człowiek modlący się składa dzięki dobremu Bogu za otrzymane i wykonane z Bożego poruszenia dobro oraz za łaski będące udziałem jego samego i całej wspólnoty Kościoła. Dziękczynny charakter tej modlitwy podkreślają zawarte tam psalmy i pieśni pochwalne z kantykiem Magnificat na czele. Modlitwa Nieszporów podaje wiele motywów, powodów do dziękczynienia. Człowiek celebrujący ją dziękuje Bogu za napełnienie błogosławieństwem duchowym w Chrystusie, za odwieczne wybranie, odkupienie, odpuszczenie grzechów, dziecięctwo Boże, za wieczne królowanie i panowanie Boga, za dokonane przez Chrystusa zwycięstwo nad szatanem i śmiercią oraz za zbawienie.

W Nim spełniło się wszystko

Wreszcie podkreślone jest najgłębsze i nierozerwalne zjednoczenie Chrystusa z Jego Oblubienicą – Kościołem, którą nabył swoją Krwią. Ponadto Nieszpory bardzo wyraźnie nawiązują do męki Chrystusa, który postrzegany jest tu jako Ten, przez którego wszystko zostało stworzone i który zrealizował nowe stworzenie przez swoją zbawczą ofiarę. To w Nim spełniło się wszystko, co zostało zapowiedziane w psalmach. W wieczornej modlitwie wstawienniczej nie zapomina się także o zmarłych, dla których prosi się o udział w Liturgii niebieskiego Jeruzalem i światło życia wiecznego.

Bóg, który jest nieogarniony w swoim miłosierdziu pobudza modlących się do ufności i wspiera potrzebnymi łaskami w tym, by nie osłabła wiara człowieka i w wytrwałym dążeniu do świętości. Nieszpory są również modlitwą błagalną, w której celebrujący ją zanoszą na pierwszym miejscu prośby odnoszące się do spraw powszechnych, do spraw Kościoła i całego świata.

s.M. Marialis Wysocka

Już od rana brać sobie Słowo do serca, cz.2

Znaczenie pór dnia dla celebracji Liturgii Godzin cz.1