Wytrwajcie w miłości mojej!

VI Niedziela Wielkanocna

Pierwsze czytanie: Dz 10, 25-26. 44-48
Drugie czytanie: 1 J 4, 7-10

Ewangelia: J 15, 9-17

PRZYKAZANIE MIŁOŚCI

Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał - aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali.

1. Jezus mówi nam dziś o Jego miłości do nas. To jest ta sama miłość, którą Bóg Ojciec darzy Jezusa. Jest to miłość doskonała, bezwarunkowa, pełna. Zatrzymam się chwilę nad tą prawdą: jestem kochany/kochana przez Jezusa tak jak On jest miłowany przez Boga Ojca. Uraduję się tym faktem. Człowiek kochany przez Boga już nie potrzebuje nic więcej do szczęścia.

2. W miłość Boga Ojca do Jezusa wpisana jest tajemnica ofiary i krzyża. Jezus z miłości do Ojca wypełnił Jego wolę - aż po oddanie swego życia. Może zdarzyć się w życiu ucznia Jezusa, że zostanie on poproszony o podjęcie jakiejś drobnej ofiary. Czy stać mnie na przyjęcie jakiegoś cierpienia (fizycznego, duchowego, psychicznego) z miłości do Jezusa? Czego nie potrafię jeszcze oddać Jezusowi?

3. Jezus nazywa nas swymi przyjaciółmi. Być przyjacielem to być bardzo blisko kogoś (dosłownie: przy-jaźni, czyli przy centrum człowieka, przy jego najgłębszej przestrzeni wewnętrznej). Przyjacielowi można zaufać, zawierzyć, powierzyć swoje tajemnice. Można na nim polegać. Prawdziwa przyjaźń nie krępuje, ale jest przeżywana w klimacie ogromnej wolności. Taką przyjaźnią darzy mnie Jezus. Czy ja chcę być przyjacielem Jezusa?