Ofiarowanie Pańskie

Maryja ofiaruje Bogu swego Pierworodnego Syna. Daje to, co ma najlepszego. Wie, że nie może Jezusa zatrzymać dla siebie. Ona potrafi poświecić Bogu najważniejszą dla siebie osobę. Nie zatrzymuje Dziecka przy sobie.

LECTIO – CZYTAJ UWAŻNIE! Łk 2, 22 - 40

Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
„Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu
w pokoju, według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
któreś przygotował wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela”.
A Jego ojciec i matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”.
Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

MEDITATIO – ROZWAŻ PRZECZYTANE SŁOWO!

Czytając dzisiejszą Ewangelię od razu przychodzi mi na myśl fakt, że ci sprawiedliwi, starsi ludzie, czekający na Mesjasza, czekali na Niego właśnie w świątyni. Nie szli jak pasterze i królowie, do Betlejem, by tam pokłonić się Bożemu Dziecięciu. Czekali w świątyni. A gdzie ja czekam na Jezusa? Gdzie pragnę z Nim się spotkać? Świątynia, kościół, kaplica to uprzywilejowane miejsce spotkania z Bogiem, szczególnie w świętych sakramentach. Drugim momentem na jaki warto zwrócić uwagę to postawa Maryi i Józefa. Maryja ofiaruje Bogu swego Pierworodnego Syna. Daje to, co ma najlepszego. Wie, że nie może Jezusa zatrzymać dla siebie. Ona potrafi poświecić Bogu najważniejszą dla siebie osobę. Nie zatrzymuje Dziecka przy sobie. Zwróćmy uwagę na nasze relacje z innymi – czy jest w nich przestrzeń wolności? A może mam skłonności do zniewalania innych sobą? Symeon i Anna za swoją wierność i cierpliwość zostali nagrodzeni – mogę w swoich ramionach trzymać Boga samego. Nam tak często brakuje cierpliwości i wytrwałości. Chcielibyśmy wszystko mieć na już. W dzisiejszej Ewangelii Pan wskazuje nam właściwy sposób życia i postępowania. Dziś przeżywamy także Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Pamietajmy w swoich modlitwach o tych, którzy poświęcili swoje życie Chrystusowi i wypraszajmy dar nowych powołań do służby Bożej w Kościele. Pytajmy dziś siebie:
- Dlaczego czasem brakuje mi wytrwałości?
- Kogo wiążę ze sobą?
- Jak często spotykam się z Jezusem w świątyni?

ORATIO – MÓDL SIĘ

MODLITWA OJCA ŚWIĘTEGO BENEDYKTA XVI W INTENCJI POWOŁAŃ
Ojcze, spraw, by wśród chrześcijan rozkwitały liczne i święte powołania kapłańskie, które będą podtrzymywały żywą wiarę i strzegły wdzięczną pamięć o Twoim Synu Jezusie poprzez głoszenie Jego słowa i sprawowani Sakramentów, za pomocą których nieustannie odnawiasz Twoich wiernych. Daj nam świętych szafarzy Twojego ołtarza, którzy będą mądrymi i żarliwymi stróżami Eucharystii, Sakramentu najwyższego daru Chrystusa dla zbawienia świata. Powołuj sługi Twego miłosierdzia, którzy poprzez sakrament Pojednania będą rozszerzać radość Twojego przebaczenia. Spraw, Panie, by Kościół przyjmował z radością liczne natchnienia Ducha Twojego Syna i posłuszny Jego wskazaniom troszczył się o powołanie kapłańskie i do życia konsekrowanego. Wspieraj Biskupów, kapłanów i diakonów, osoby konsekrowane i wszystkich ochrzczonych w Chrystusie, aby wiernie wypełniali swoje posłannictwo w służbie Ewangelii. Prosimy o to przez Chrystusa naszego Pana. Amen.

ACTIO – WPROWADZAJ SŁOWO W CZYN!

Postaraj się jak najczęściej znaleźć choć chwilę czasu, by wejść do kościoła, kaplicy i tam spotkać się z Panem.

s.M. Damiana Szmidt