LECTIO – CZYTAJ UWAŻNIE!

Mt 15, 21 - 28

Potem Jezus odeszlі stamtąd i podeszlі w stronę Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych okolic, wołała: «Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko dręczona przez złego ducha». Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem. Na to podeszli Jego uczniowie i prosili Go: «Odpraw ją, bo krzyczy za nami!» Lecz On odpowiedziaі: «Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela». A ona przyszła, upadła przed Nim i prosiła: «Panie, dopomóż mi!» On jednak odparł: «Niedobrze jest zabrać chleb dzieciom a rzucić psom». A ona odrzekła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą z okruszyn, które spadają ze stołów ich panów». Wtedy Jezus jej odpowiedział: «O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz!» Od tej chwili jej córka była zdrowa.

MEDITATIO – ROZWAŻ PRZECZYTANE SЈOWO!

Jezus udaje się w okolice Tyru i Sydonu. Opuszcza miejsce, gdzie faryzeusze i uczeni w Piśmie czczą Boga tylko wargami. Idzie na obszar zamieszkały przez pogan. Jezus opuszcza rodzinne tereny, gdyż na nich nie znalazł wiary. Kobieta kananejska przychodzi do Jezusa z wiarą. Przychodzi i woіa o litość. To ona rozpoznaje w Jezusie Pana i Mesjasza. Jezus jednak odpowiada milczeniem. On przyszedł do Izraela, który jest dziedzicem Dobrej Nowiny. Uczniowie chcą, by kobieta odeszła, gdyż przeszkadza im. Jezus jednak patrzy inaczej. Mówi, że został posłany do zagubionych z Izraela i przez nich chce dotrzeć do wszystkich ludzi. Popatrzmy jednak jeszcze raz na kobietę. Nie zniechęca się. Nadal błaga o pomoc, mimo milczenia Jezusa i niechęci Jego uczniów. Czy ta sytuacja nie jest podobna do tej, w której czasem się znajdujemy? Wydaje nam się, ze Pan milczy wobec naszych usilnych modlitw, pytań i błagań. Czasem możemy także doświadczyć  niechęci ze strony tych, którzy należą do Chrystusa i są sługami Jego Słowa. Co wtedy robimy? Czy towarzyszy nam wiara na miarę wiary kobiety kananejskiej? To właśnie taka wiara sprawiła cud i zachwyciła Jezusa. Początkowo odpowiedż Jezusa może wydawać się trudna. Porównuje kobietę do psa – tak Hebrajczycy nazywali pogan. Popatrzmy jednak, że kobieta nadal trwa w wierze. W tekście mamy trzykrotne nazwanie Jezusa Panem. To właśnie ta kobieta tak Go nazywa. Po rozmnożeniu chleba uczniowie wzięli Jezusa za zjawę, a kananejka rozpoznaje w Nim swojego Pana. I tak jak pies żyje resztkami ze stołu pana, tak człowiek żyje chlebem danym z ręki Boga. Wiara kobiety jest wielka i zasługuje na pochwałę. Jezus spełnia wolę proszącej kobiety, gdyż jest to też wola Ojca, który chce dać chleb wszystkim swoim dzieciom. Godzina wiary jest godziną zbawienia. O taką wiarę prośmy dziś Jezusa.

ORATIO – MÓDL SIĘ!

Panie Boże, wpatruję się dziś w przykład wiary kobiety kananejskiej. Tak jak Ty, zachwycam się nią i podziwiam. Ale także proszę, by moja wiara zasługiwała na Twoje uznanie. Proszę więc, przymnażaj mi wiary.  Amen

ACTIO – WPROWADZAJ SŁOWO W CZYN!

Doświadczając przeciwności i trudności w wierze, proś o jeszcze większą wiarę i z wytrwałością trwaj w bliskości Pana.

sM. Damiana Szmidt