Czy dziś, żyjąc tyle lat po narodzeniu Chrystusa, po Jego śmierci i zmartwychwstaniu, mogę powiedzieć, że On jest Bogiem, Panem i Królem mojego życia?

LECTIO – CZYTAJ UWAŻNIE! Mt 2, 1- 12

Gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać mu pokłon».
Skoro usłyszał to król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz. Ci mu odpowiedzieli: «W Betlejem judzkim, bo tak napisał prorok:
"A ty, Betlejem, ziemio Judy,
nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy,
albowiem z ciebie wyjdzie władca,
który będzie pasterzem ludu mego, Izraela".
Wtedy Herod przywołał potajemnie Mędrców i wypytał ich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: «Udajcie się tam i wypytujcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon». Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę. A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się do ojczyzny.

MEDITATIO – ROZWAŻ PRZECZYTANE SŁOWO!

„Upadli na twarz i oddali Mu pokłon” - słowa te przywołują na pamięć scenę z Ogrodu Oliwnego, kiedy to żołnierze na słowo Jezusa upadli na ziemię (por. J 18, 6). A św. Paweł w jednym z listów napisze, że na Imię Jezusa zegnie się każde kolano (por Flp 2, 10). Pokłon Mędrców jest pokłonem pełnym pokoju i miłości. Nie ma tu lęku, ale jest miłość i oddanie. Mędrcy składają symboliczne dary, przez które wyrażają wiarę w to, że Dziecię jest Bogiem, Królem i Mesjaszem. Obchodząc uroczystość Objawienia Pańskiego możemy uczyć się od Mędrców ufności i posłuszeństwa. Wiedzeni przez gwiazdę z wielkim zaufaniem udają się do Betlejem. Patrząc w oczy małego Jezusa wierzą, że to Bóg, Pan i Król. Otrzymując we śnie nakaz powrotu do domu inną drogą – czynią to posłusznie. Czyż nie są dla nas wzorem? Może warto dziś zastanowić się choć przez chwile jaka jest moja wiara? Jak wygląda moje posłuszeństwo wobec Bożych natchnień? Czy dziś, żyjąc tyle lat po narodzeniu Chrystusa, po Jego śmierci i zmartwychwstaniu, mogę powiedzieć, że On jest Bogiem, Panem i Królem mojego życia? A może częściej towarzyszy mi postawa Heroda, który pyta i szuka wiedziony lękiem i niepewnością? Dziękujmy Bogu za dzisiejsze święto, poprzez które objawia się całemu światu. Zauważmy jednak, że Mędrcy przybywając z daleka zobaczyli cud narodzin Bożego Syna, ale Herod, któremu brakowało wiary i miłości nie otrzymał tej łaski. Z tego również płynie dla nas wielka nauka – trzeba nam wiary i miłości a może raczej jak powtarza Ojciec Święty Franciszek potrzeba nam wiary wyrażającej się przez miłość i ją objawiającej.

ORATIO – MÓDL SIĘ!

Boże Dziecię pochylając się wraz z Mędrcami do Twych stóp dziękujemy za Twoje Objawienie się światu. Prosimy, byśmy stawali przed Tobą pełni wiary i miłości a napełnieni Twoją łaską odważnie świadczyli wobec braci o Twojej wielkiej miłości. Amen

ACTIO – WPROWADZAJ SŁOWO W CZYN!

Wraz z Mędrcami ofiaruj dziś Jezusowi dar dobrego uczynku.

s.M. Damiana Szmidt