XXIII Niedziela Zwykła

"Idź i upomnij"

LECTIO – CZYTAJ UWAŻNIE! Mt 18, 15 – 20

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Gdy brat twój zgrzeszy przeciw tobie, idź i upomnij go w cztery oczy. Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź z sobą jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków oparła się cała sprawa. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi. A jeśli nawet Kościoła nie usłucha, niech ci będzie jak poganin i celnik. Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie. Dalej, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwóch z was na ziemi zgodnie o coś prosić będzie, to wszystko otrzymają od mojego Ojca, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich».

MEDITATIO – ROZWAŻ PRZECZYTANE SŁOWO!

Jezus uczy nas dziś jak - w sytuacji zranienia przez brata, grzechu – pozyskać brata. Uczy odpowiedzialności. Nie ma relacji bez odpowiedzialności. Gdy ktoś grzeszy to mija się z celem i trzeba mu to pokazać. Mam iść i przekonać mojego bliźniego, że błądzi. Brakuje go we wspólnocie. Takie upomnienie wymaga wielkiej miłości, bo ona gwarantuje rozwagę, pokój i mądrość. Pierwszym krokiem jest rozmowa z w cztery oczy. Muszę jednak pamiętać o jednej rzeczy - a mianowicie o rachunku sumienia. Muszę mieć pewność, że kieruje mną miłość. Jeśli chcę kogoś korygować sam muszą być czysty i mieć szczere intencje. Gdy to nie pomaga biorę jednego albo dwóch żeby wesprzeć moją argumentację miłości. A donieść Kościołowi oznacza zwielokrotnić wysiłek, by ratować swego brata. Jezus zaprasza, by modlić się we wspólnocie za brata, który się zagubił. Pozyskanie brata może dokonać się poprzez modlitwę wspólnoty. We wspólnocie jednak musi być wiara i gotowość na przyjęcie brata. Jest jeszcze jeden warunek – musi być zgoda: „zgodnie prosić będą”. Jeśli wspólnota chce się rozwijać musi przebaczać. Każdy z nas wobec Ojca jest dłużnikiem. Chodzi o to by być dłużnikiem litościwym, by zaprosić do wspólnoty Jezusa, zapytać o najsłabszą osobę w tej wspólnocie.
 
Pytajmy dziś siebie:
- jakie relacje buduję z innymi?
- Jak upominam innych?
- Co czasem nie pozwala mi miłować bliźniego?

ORATIO – MÓDL SIĘ!

Panie Jezu otwórz moje serce na każdego drugiego człowieka. Wlej w moje serce odwagę upominania z miłością i przyjmowania każdego z litością.  Amen.

ACTIO – WPROWADZAJ SŁOWO W CZYN!

Pomódl się za osobę, która widzisz, że prowadzi grzeszne życie. Pomódl się o prawdziwą i szczerą miłość względem niej. I jeśli taka będzie spróbuj z nią porozmawiać. Zastanowię się nad moją postawą upominania innych.

s.M. Damiana Szmidt