II Niedziela Wielkiego Postu

Słuchając Jezusa i wypełniając Jego słowa stajemy się twarzą Boga.

LECTIO – CZYTAJ UWAŻNIE! Łk 9, 28b - 36

Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dopełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących przy Nim. Gdy oni się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!» W chwili gdy odezwał się ten głos, okazało się, że Jezus jest sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie opowiedzieli o tym, co zobaczyli.

MEDITATIO – ROZWAŻ PRZECZYTANE SŁOWO!

Dziś Liturgia daje nam kolejny fragment Ewangelii, który wydaje się być nam dobrze znany. Zwróćmy jednak uwagę na pewne szczegóły. Jezus wyszedł na górę, aby się modlić – tak kończy się pierwsze zdanie, które dziś czytamy. A kolejne zaczyna się od słów: „Gdy się modlił…”. Jest tu dla nas ważna nauka – Jezus wychodzi na górę, aby się modlić. Uczniowie za chwile ujrzą przemieniony wygląd Jego twarzy. Co to oznacza? Po pierwsze to, że na modlitwie przemienia się Oblicze Jezusa a po drugie, że uczniowie mogą ujrzeć to przeminione Oblicze tylko dlatego, że patrzą na modlącego się Jezusa. Trzeba nam kontemplować Jezusa, który się modli, który trwa w zjednoczeniu z Ojcem a wtedy zobaczymy więcej. Jest to także zachęta dla nas, abyśmy zbyt łatwo nie rezygnowali z modlitwy, ze zjednoczenia z Bogiem. Trwając przed Panem doznajemy przemiany, przemiany serca, która uwidacznia się także na zewnątrz – w naszym postępowaniu. Dzisiejsza Ewangelia zachęca nas do otwarcia oczu, ale także i uszu. Z obłoku słychać głos: „To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!”. Oglądanie połączone jest ze słuchaniem. Ze słuchaniem, które jest posłuszeństwem. Słuchając Jezusa i wypełniając Jego słowa stajemy się twarzą Boga. Pytajmy dziś siebie:

- Co mogę powiedzieć o mojej modlitwie?
- Czy kontempluję Jezusa i słucham Jego głosu?
- Czy dostrzegam w sobie podobieństwo do Boga?

ORATIO – MÓDL SIĘ

Panie, ukaż mi Swoją twarz. Daj mi usłyszeć Twój głos. . Amen.

ACTIO – WPROWADZAJ SŁOWO W CZYN!

Znajdź czas na adorację Pana Jezusa i wsłuchiwania się w Jego słowo.

s.M. Damiana Szmidt