1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie – tajemnica wierności

„A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa”. (Mt 3, 16) Dlaczego otworzyły się niebiosa? – pyta św. Jan Chryzostom i odpowiada - Abyś poznał, że dzieje się to także wtedy, kiedy ty przyjmujesz chrzest. Bóg wzywa cię do ojczyzny niebieskiej, pokazuje, że nic wspólnego nie masz z ziemią. Jeśli nawet tego nie widzisz, uwierz w to. Także gołębica dlatego wtedy się ukazała, aby – jakby palcem – wskazać wszystkim obecnym Syna Bożego. Ale nie tylko dlatego, ale także abyś poznał, na ciebie zstępuje Duch, kiedy przyjmujesz chrzest”

Prosimy Cię Panie o wierność. Daj nam światłe oczy serca, aby wśród nas widzialne były Twoje otwarte niebiosa. Prosimy Cię o wierność łasce chrztu, aby to wszystko co przesłania nam Twoje otwarte niebiosa zostało oświetlone łaska Twego Ducha. Niech wierność w oddaniu się Tobie pomaga dostrzegać w naszych bliźnich Twoich umiłowanych synów i córki.

2. Objawienie się Jezusa na weselu w Kanie – tajemnica posłuszeństwa

„Podziwiajmy cud, który uczynił Jezus ze względu na nasze odnowienie. Nie bez powodu przyszedł na wesele – pisze św. Augustyn - Nawet bez cudu w tym wydarzeniu coś z tajemnicy staje przed nami otworem. Pukajmy, aby nam otworzono i abyśmy zostali upojeni niewidzialnym winem: byliśmy wodą, a On uczynił nas winem, dał nam wiedzę, znamy bowiem wiarę w Tego, którego wcześniej nie znaliśmy.”

Prosimy Cię Panie o posłuszeństwo. Spojrzyj łaskawie na nasze stągwie życia i przemień je. Naucz przyjmować z uległością zaproszenie Maryi: „Zróbcie wszystko cokolwiek wam powie”, abyśmy nie uronili ani jednego Bożego Słowa, abyśmy nie zlekceważyli Bożej Woli wobec nas. Prosimy Cię Panie o posłuszne serca, bo tylko wtedy zdarzy się cud i dostąpimy łaski oglądania Ciebie pośród nas.

3. Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia – tajemnica pokory

„To mamy wiedzieć o królestwie Bożym – zachęcają Ojcowie Kościoła - że nic nie ma wspólnego sprawiedliwość z niesprawiedliwością ani światło z ciemnością, ani królestwo Boże nie może współistnieć z królestwem grzechu. Jeżeli więc chcemy, aby Bóg w nas panował, w żaden sposób „nie może królować grzech w naszym śmiertelnym ciele”, lecz mamy zadawać śmierć temu, co w nas jest ziemskie, a przynosić owoce Ducha. I mamy być dla Boga tym duchowym rajem, który On nawiedza i w którym On tylko panuje wraz z Chrystusem. Niech będzie w nas Pan, aż rzuci pod swoje stopy wszystkich swoich nieprzyjaciół, którzy w nas są, i pokona w nas wszelką zwierzchność, władzę i moc.”

Prosimy Cię Panie o pokorę. Pomnóż wśród nas tęsknotę za Twoim Królestwem. Pomóż zobaczyć, że to, za czym tęsknimy jest na wyciągnięcie reki – jest tu i teraz. Prosimy Cię o pokorę, abyśmy potrafiły zostawić to, co się Tobie w naszym życiu nie podoba. Jezu, cichy i serca pokornego, oczyść nasze serca, aby nasz dom był Twoim duchowym rajem, gdzie Ty z upodobaniem mieszkasz. Uczyń nas pokornymi głosicielami Twojej Obecności i Królestwa, które jest pośród nas.

4. Przemienienie na górze Tabor – tajemnica wiary

„Rozważ to wszystko i prowadź życie godne miłości – mówi św. Jan Chryzostom - Dlatego Pan najpierw przyszedł tutaj, abyś jeszcze przed przybyciem tam [do królestwa niebieskiego] poznał, że jesteś w stanie żyć na ziemi tak, jakbyś żył w niebie. Każdego dnia szukajmy Królestwa Niebieskiego, a wszystko co ziemskie uważajmy za cień i sen. Gdyby jakiś król wziął cię, będącego żebrakiem i potrzebującym, uczynił cię nagle swoim synem, nawet nie myślałbyś o swojej chacie i jej marności. Nigdy nie ceń tego, co ulotne, ponieważ do większych rzeczy zostałeś wezwany! Ten, który cię powołuje, jest Panem aniołów, a dawane ci dobra przekraczają rozum i wszelkie pojęcie.”

Prosimy Cię Panie o wiarę. Twoje szaty lśniły na górze, a uczniowie kontemplowali Twoją chwałę, by gdy zobaczą Cię na krzyżu, pojęli wielkość Twej miłości. Przymnóż nam wiary, abyśmy nie przeceniali w naszym życiu tego, co ulotne, ale w postawie uwielbienia czyniły wszystko na Twoją większą chwałę nawet w cierpieniu i ogołoceniu.

5. Ustanowienie Eucharystii – tajemnica miłości

„Człowiek, który miłuje Boga, nie potrzebuje przypomnienia, aby miłował bliźniego, a ten, kto miłuje bliźniego, co w nim miłuje, jeśli nie Boga? Pan dodał: „Jak ja was umiłowałem”. Co w nas bowiem On umiłował, jeśli nie Boga? - mówi św. Augustyn - Umiłował nie to, co mieliśmy, ale to, co będziemy mieć, aby nas doprowadzić tam, gdzie Bóg będzie wszystkim we wszystkich. Tak samo bowiem słusznie mówi się o lekarzu, że miłuje chorych: a co w nich miłuje, jeśli nie uzdrowienie, którego pragnie dokonać, a nie chorobę, którą przyszedł wyrzucić? Tak więc i my miłujmy siebie nawzajem, abyśmy, na tyle, na ile to możliwe, pociągali siebie nawzajem przez miłość i troskę do Boga, którego w sobie mamy.”

Prosimy Cię Panie o miłość. Jezu z Wieczernika, naucz nas jak Ty obmywać nogi naszym bliźnim, jak szczerze miłować w klęsce, stracie i bólu. Prosimy Cię Panie o miłość. Niech Eucharystia uczy nas jak adorować Ciebie i tracić życie dla bliźnich. Pomóż nam, Chryste Eucharystyczny, odkryć radość w miłości Boga i bliźniego.

s.M. Daniela Veselivska