LECTIO – CZYTAJ UWAŻNIE! J 1 35 - 42

Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży». Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem. Jezus zaś odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: «Czego szukacie?».
Oni powiedzieli do Niego: «Rabbi, to znaczy: Nauczycielu, gdzie mieszkasz?».
Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej.
Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza», to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa.
A Jezus wejrzawszy na niego rzekł: «Ty jesteś Szymon, syn Jana, ty będziesz się nazywał Kefas», to znaczy: Piotr.

MEDITATIO – ROZWAŻ PRZECZYTANE SŁOWO!

W dzisiejszej Ewangelii Jan Chrzciciel z pokorą i prostotą wskazuje na Jezusa jako na Baranka Bożego. Nie boi się utracić uczniów, gdyż wie, że jego misja dobiega końca. Przygotowywał drogę dla Pana a teraz Ten rozpoczyna swoją działalność. Uczniowie idą za Jezusem. Musiało to być dla nich niezwykłe spotkanie, skoro jeden z nich – św. Jan- odnotował godzinę tego spotkania – „było to około godziny dziesiątej”. Zaproszeni uczniowie bez zastanowienia się idą za Jezusem i u Niego zostają. Doświadczając jednak głębokiego spotkania i wielkiej radości, nie mogą zatrzymać tego doświadczenia tylko dla siebie. Andrzej woła swojego brata Szymona i przyprowadza go do Jezusa. Doświadczenie miłości Boga, doświadczenie prawdziwego spotkania z Nim otwiera człowieka na ewangelizację. Nie możemy milczeć wobec takiego doświadczenia miłości. Trzeba nam odważnie głosić i świadczyć o Mesjaszu, którego spotkaliśmy w swoim życiu. Musimy dzielić się radością Ewangelii do czego zachęca nas także papież Franciszek. Doświadczając bliskości i miłości Boga nie możemy schować tego doświadczenia pod korcem. Jesteśmy zaproszeni do głębokiej relacji z Jezusem, do zjednoczenia z Nim a następnie do świadczenia o Nim w codziennym życiu. Już w pierwszym spotkaniu z uczniami Jezus zwraca się do nich, jak ktoś kto posiada władzę. Bez jakichkolwiek wyjaśnień zmienia imię Szymonowi, co oznacza, że daje mu nowe zadanie, nową misję do spełnienia. Jezus jest tym, który wyznacza szlak wędrówki. I tak będzie przez cały czas, choć zmieniać się będzie sposób rozumienia przez uczniów tego, kim Jezus jest. W obliczu dzisiejszej Ewangelii pytajmy siebie;
- jak wygląda moja relacja z Jezusem, moja modlitwa, moja lektura Pisma Świętego?
- czy prowadzi mnie ona do coraz większego zjednoczenia z Nim?
- czy moje doświadczenie miłości Boga ma swoje przełożenie w codziennym świadczeniu o Nim?
- co jeszcze mogę zrobić, by pogłębić moją relację z Jezusem
Niech ta refleksja podprowadzi nas do odważnego podjęcia działań, do których wzywa nas Pan.

ORATIO – MÓDL SIĘ!

Panie Jezus, powołujący dziś pierwszych uczniów, dziękuję Ci za to, że mogę być tak blisko Ciebie, ze mogę tak często spotykać się z Tobą. Proszę Cię dodawaj mi odwagi, do bycia wiernym Twoim uczniem. Napełniaj mnie pokojem i radością i pozwól być odbiciem Twojej miłości w dzisiejszym świecie. Amen

ACTIO – WPROWADZAJ SŁOWO W CZYN!

Przyprowadź kogoś do Jezusa. Czasem wystarczy z kimś porozmawiać o Panu Bogu czy też zaprosić na jakieś spotkanie w parafii a czasem trzeba tak jak ludzie niosący paralityka, przynieść drugiego człowieka na modlitwie.

s.M. Damiana Szmidt