LECTIO – CZYTAJ UWAŻNIE!

Mt 14, 13- 21

Gdy Jezus to usłyszał, oddalił się stamtąd w łodzi na miejsce pustynne, osobno. Lecz tłumy zwiedziały się o tym i z miast poszły za Nim pieszo. Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych.
A gdy nastał wieczór, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: «Miejsce to jest puste i pora już spóźniona. Każ więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi i zakupią sobie żywności!» Lecz Jezus im odpowiedział: «Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść!» Odpowiedzieli Mu: «Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb». On rzekł: «Przynieście Mi je tutaj!» Kazał tłumom usiąść na trawie, następnie wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do sytości, i zebrano z tego, co pozostało, dwanaście pełnych koszy ułomków. Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

MEDITATIO – ROZWAŻ PRZECZYTANE SŁOWO!

Jezus udaje się na miejsce pustynne. Nie jest to ucieczka od ludzi, ale głębokie pragnienie wyprowadzenia człowieka z niewoli grzechu do pełni życia. To tu – na miejscu pustynnym – Jezus dokona cudu zapowiadającego ustanowienie Eucharystii. A ta jest pokarmem na życie wieczne. Jezus widzi tłumy ludzi i ogarnia Go litość. Najpierw uzdrawia tych, którzy tego potrzebują. Gdy nastaje wieczór uczniowie zwracają uwagę na brak pożywienia. Chcą, by ludzie się rozeszli. Jezus jednak patrzy inaczej. Dla Niego nie jest rozwiązaniem powrót do miejsca z którego się wyszło. Trzeba znaleźć inne rozwiązanie. Uczniowie liczą chleby i ryby. Jest ich za mało, by nasycić takie tłumy. Ale nie dla Jezusa. On potrzebuje z naszej strony niewiele, by czynić wielkie cuda. Nasza słabość, małość i niewystarczalność, podarowana Jezusowi staje się obfitością, darem, bo jest wzięta i połamana rękoma Boga. I w tym momencie rozpoczęło się wspólne świętowanie. Wszyscy zasiedli do posiłku. Każdy kawałek chleba jest darem Pana dla człowieka. Zauważmy jeszcze, że ten sam chleb rozdawany przez Jezusa przechodzi przez ręce uczniów, aż dotrze do wszystkich ludzi. Wszyscy zostali nasyceni i jeszcze zostało dwanaście koszy ułomków. Dar Pana nie zna miary. Jest to zapowiedź tego, że ze stołu Pana wszyscy mogą jeść do syta i nigdy nie zabraknie

ORATIO – MÓDL SIĘ!

Panie, mój Boże, spraw, abym jak najczęściej przyjmował Cię do swego serca. Bym nigdy nie rezygnował z pokarmu, który zapewnia mi życie wieczne. Amen

ACTIO – WPROWADZAJ SŁOWO W CZYN!

Na modlitwie powierz Jezusowi swoje sprawy, troski kłopoty. Podziel się też radościami i sukcesami. Daj Mu to trochę, by On mógł cudownie to rozmnożyć na swoją chwałę i pożytek ludzi.

sM. Damiana Szmidt