Należę do Ciebie

Święto Chrztu Pańskiego

Pierwsze czytanie: Iz 40, 1-5. 9-11
Drugie czytanie: Tt 2, 11-14; 3, 4-7

Ewangelia: Łk 3, 15-16. 21-22

Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: «Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem. Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie».

1. Oczekiwanie

Dzisiejsza Ewangelia rozpoczyna się od sceny, w której widzimy tłum ludzi nad brzegami Jordanu. W tym tłumie wyczuwa się pewnego rodzaju napięcie. Ludzie mocno zastanawiają się nad tym kim tak naprawdę jest Jan Chrzciciel. Myślą, że jest on być może tym, który ma przyjść i wyzwolić Izraela. Ich serca wypełnione są nadzieją na spełnienie się Bożych obietnic. Jest w nich tęsknota za darem wolności. Jeszcze nie wiedzą, że zapowiedziany Mesjasz uwolni ich spod panowania największego wroga człowieka, jakim jest grzech. Ciągle czekają. Spróbuję oczami wiary wejść w ten tłum ludzi i pozwolę, by i mnie ogarnęły uczucia tęsknoty i wyczekiwania. Zastanowię się nad tym za kim ja tęsknię? Kogo oczekuję? Czy dostrzegam w sobie tęsknotę za Panem?

2. Prawdziwy uczeń

Popatrzę oczami wiary na Jana Chrzciciela. Dostrzega to w jaki sposób myślą o nim ludzie. Widzi jakim szacunkiem go obdarzają… i mógłby to wykorzystać i całą ich uwagę skoncentrować na sobie. Jednak tego nie robi. Nie pragnie władzy i zdobycia posłuchu. Natomiast całą uwagę tłumu przenosi na osobę nadchodzącego Jezusa. Zanim On jeszcze przyjdzie nad brzegi Jordanu, Jan Chrzciciel już wskazuje na Niego. To jest rola i zadanie ucznia Jezusa. Prawdziwym uczniem jest ten, który prowadzi innych do Mistrza. W jaki sposób ja realizuję to powołanie?

3. Syn Ojca

W mojej modlitwie zatrzymam się na osobie Jezusa. Zobaczę jak pokornie podchodzi do Jana i przyjmuje chrzest. Zanurza się w Jordanie, by pokazać nam jak solidaryzuje się z każdym człowiekiem. On nie potrzebował chrztu na odpuszczenie grzechów. Chrzest Jezusa jest potrzebny nam, byśmy się przekonali, że On nie gardzi grzesznikami, ale zanurza się w biedzie ich serca po to, by wyprowadzić ich z niewoli zła. Jezus chce przytulić do swego serca także i mnie – zwłaszcza kiedy grzeszę i odchodzę od Niego. On chce mnie na nowo przygarnąć do Siebie.