W pięćdziesiąt dni po Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego wierni obchodzą Uroczystość Zesłania Ducha Świętego, dlatego też często jest nazywana Pięćdziesiątnicą. Inną nazwą, wywodzącą się z obrzędów ludowych, związanych z urodzajami na roli, są Zielone Świątki. Jest to święto ruchome kończące okres wielkanocny. W tym dniu warto na nowo odpowiedzieć sobie na pytanie...

Kim jest Duch Święty?

Dla przeciętnego katolika Duch Święty jest trzecią Osobą Boską, którego dary otrzymujemy podczas sakramentu bierzmowania. Zstąpił na Apostołów w wieczerniku. Uczniowie udzielali Go wiernym podczas chrztu. Najczęściej jest przedstawiany za pomocą symbolu gołębicy.  Ducha Świętego głównie kojarzy się z Nowym Testamentem. Nie można jednak zapominać, że jako Osoba Boska, jest odwieczny.

Obecny na początku historii zbawienia

Stary Testament nie mówi wprost o Duchu Świętym. Na początku Biblii jest mowa o Duchu Bożym, który unosił się nad wodami (Rdz 1,2). Jest On siłą stwórczą we wszechświecie, dzięki której wszystko się stało. Duch Pański towarzyszy także osobom wybranym. Faraon mówi o Józefie: Czy będziemy mogli znaleźć podobnego mu człowieka, który miałby tak jak on Ducha Bożego? (Rdz 41,38). Otrzymują go władcy podczas namaszczenia (por. 1 Sm 16,13) jak i prorocy, którzy mówią w Jego imieniu (por. Ez 2,1; Mi 3,8). Działa także w całym narodzie, odnawiając go moralnie i religijnie: Ducha mojego chcę tchnąć w was i sprawić byście żyli według mych nakazów i przestrzegali przykazań i według nich postępowali (Ez 36,27). Zapowiadany przez proroków Mesjasz będzie napełniony Duchem, który też zostanie udzielony wszystkim ludziom.

Towarzyszący Chrystusowi

Duch Święty jest obecny już na początku Wcielenia. Za Jego sprawą Maryja poczęła i wydała na świat Syna Bożego (por. Łk 1,35). Jezus wzrastał w łasce i mocy Ducha Świętego. Przed publiczną działalnością towarzyszy Mu na pustyni (por. Mt 4,1). Podczas chrztu w Jordanie ukazuje się pod postacią Gołębicy i objawia Chrystusa jako zapowiedzianego Mesjasza. Jest z Jezusem w czasie głoszenia Dobrej Nowiny, podczas czynienia cudów. Towarzyszy Mu także podczas wydarzeń paschalnych, czyli męki, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa.

Działający w Kościele

Bliski czasu swojego odejścia ze świata Chrystus zapowiada przyjście Ducha Świętego, który zostanie zesłany na Apostołów zgromadzonych w Wieczerniku. Jego posłannictwem jest przypominanie wszystkiego, co mówił i czynił Jezus. W ten sposób prowadzi Kościół do poznania i życia w pełnej prawdzie (por. J 14,16). Dzięki Niemu Chrystus jest stale obecny w Kościele i świecie. W Jego mocy sprawowane są sakramenty święte i głoszona jest nauka (por. Dz 4,30; 5,42). Duch Święty jednoczy i uświęca Kościół, jest źródłem jego apostolskiego działania, a w wiernych rodzi wiarę i rozwija życie nadprzyrodzone.

Uczestniczący w życiu chrześcijanina

Chrystus, który odszedł do nieba, w Duchu Świętym przychodzi w nowy sposób. Jego stała obecność oraz działanie w życiu duchowym dokonują się w rzeczywistości sakramentalnej (Dominus et Vivificantem 61). Przez chrzest Duch Święty włącza nas w życie Boga i Kościoła, a podczas bierzmowania w sposób szczególny wylewa na nas swoje dary. Pozostałe sakramenty, szczególnie Eucharystia, udzielają ożywczej łaski, której Kościół jest szafarzem widzialnym, a Duch Święty, zamieszkujący w sercach wierzących (por. Rz 8, 26) – szafarzem niewidzialnym. Ta szczególna obecność Parakleta – Ducha Pocieszyciela w życiu duchowym przejawia się w modlitwie, która jest objawieniem owej głębi, jaka właściwa jest sercu człowieka: głębi, która jest od Boga i tylko Bóg może ją wypełnić […]. Tak więc Duch Święty nie tylko sprawia, że chrześcijanin się modli, ale prowadzi go wewnętrznie na modlitwie, uzupełniając nieumiejętność modlenia się (Dominus et Vivificantem 65). Uzdalnia także do rozumienia i interpretowania Słowa Bożego. Jezus powiedział swoim uczniom: Gdy zaś przyjdzie Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy (J 16,13). On odkrywa w umysłach wierzących całą prawdę Boga dotyczącą uwielbienia, doktryny i życia chrześcijańskiego, stając się przewodnikiem na drodze życia chrześcijańskiego. Duch Święty jest również dawcą wielorakich darów, zarówno stanowiących o osobistej godności jak i charyzmatów (por. 1 Kor 12,3-11.28-30) – uzdalniających do służby innym. Bóg udzielając się człowiekowi, przemienia go wewnętrznie, sprawiając, że żyje już według owoców Ducha, którymi są miłość, radość, pokój, cierpliwość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie (Ga 5,22). W ten sposób Duch Święty zaszczepiając w człowieku zalążek życia nadprzyrodzonego, przy jego współpracy wiedzie go do świętości.

sM. Celestyna Graczyk