XXXII Niedziela zwykła

Zaprawdę powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony.

LECTIO – CZYTAJ UWAŻNIE! Mk 12, 41 - 44

Jezus usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: „Zaprawdę powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swe utrzymanie”.

MEDITATIO – ROZWAŻ PRZECZYTANE SŁOWO!

Podziwiamy gest owej ubogiej wdowy, którą sam Jezus dał nam za przykład. Czy jednak sami bylibyśmy gotowi do takiej ofiary? Czy to w ogóle ma sens? Czy jest roztropne? Takie pytania mogą się pojawiać w naszych myślach. A jednak Jezus mówi, że ta dała najwięcej. Cóż dla mnie może oznaczać ten wdowi grosz? Każde przebaczenie... Każde dobre słowo i uśmiech, gdy samemu jest mi ciężko.... Każda posługa przy chorym i cierpiącym... Każde odwiedziny osoby samotnej... każda pomoc ofiarowana potrzebującym... To wszystko może być tym moim wdowim groszem, który tak bardzo cieszy Serce Jezusa. Pytajmy siebie:
- Kiedy ostatnio komuś pomogłem?
- Co w ostatnim czasie było moim wdowim groszem?
- Z jakim nastawieniem dzielę się z innymi?

ORATIO – MÓDL SIĘ

Panie Jezu, Ty wiesz jak czasem trudno podzielić się z innymi tym, co mam. Proszę Cię Panie przemieniaj nieustannie moje serce i spraw, by było ono zdolne do miłości ofiarnej, zapominającej o sobie. Amen
 

ACTIO – WPROWADZAJ SŁOWO W CZYN!

Rozejrzyj się wokoło i zobacz z kim możesz podzielić się swoim „wdowim groszem”.

s.M. Damiana Szmidt