NASZE

FATIMSKIE

SPOTKANIA

Z MARYJĄ

Objawienie się Matki Bożej W CZERWCU

13 czerwca 1917 r.  po odmówieniu różańca z Hiacyntą, Franciszkiem i innymi osobami, które były obecne, zobaczyliśmy znowu odblask światła, które się zbliżało (to cośmy nazwali błyskawicą), i następnie ponad dębem skalnym Matkę Bożą, zupełnie podobną do postaci z maja.

- „Czego Pani sobie życzy ode mnie?"
- „Chcę, żebyście przyszli tutaj dnia 13 przyszłego miesiąca, żebyście codziennie odmawiali różaniec i nauczyli się czytać. Później wam powiem, czego chcę".

Prosiłam o uzdrowienie jednego chorego.
- „Jeżeli się nawróci, wyzdrowieje w ciągu roku".
- „Chciałabym prosić, żeby nas Pani zabrała do nieba".
- „Tak! Hiacyntę i Franciszka zabiorę niedługo. Ty jednak tu zostaniesz przez jakiś czas. Jezus chce się posłużyć tobą, aby ludzie mnie poznali i pokochali. Chciałby ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca"
- „ Zostanę tu sama?" - zapytałam ze smutkiem.
- „Nie, moja córko! Cierpisz bardzo? Nie trać odwagi. Nigdy cię nie opuszczę, moje Niepokalane Serce będzie twoją ucieczką i drogą, która cię zaprowadzi do Boga".


W tej chwili, gdy wypowiadała te ostatnie słowa, otworzyła swoje dłonie i przekazała nam powtórnie odblask tego niezmiernego światła. W nim widzieliśmy się jak gdyby pogrążeni w Bogu. Hiacynta i Franciszek wydawali się stać w tej części światła, które wznosiło się do nieba, a ja w tej, które się rozprzestrzeniało na ziemię. Przed prawą dłonią Matki Boskiej znajdowało się Serce, otoczone cierniami, które wydawały się je przebijać. Zrozumieliśmy, że było to Niepokalane Serce Maryi, znieważane przez grzechy ludzkości, które pragnęło zadośćuczynienia.

(Wybrane fragmenty opisanych objawień w Fatimie na podstawie Wspomnień Siostry Łucji. Tekst zatwierdzony przez Biskupa diecezji Leiria, Fatima, grudzień 2002)

II.    Refleksja:

W czasie drugiego spotkania z Maryją – Łucja wyraża pragnienie nieba. Troszczy się również o dobro dla innych. Nie myśli tylko o sobie. W obliczu tej nadzwyczajnej sytuacji pozostaje nadal prostą i ufną dziewczyną. W spotkaniu z rzeczywistością Bożą nie ma miejsca na wyniosłość i egocentryzm. Niebo otwiera serce i wzmaga tęsknotę za wiecznością.

Jakże przedziwna zbieżność! To właśnie w czerwcu Maryja odsłoniła prawdę o swym Niepokalanym Sercu. Dzieci doświadczyły wizji Pani z Nieba z sercem otoczonym cierniami. To serce Maryi pragnie zadośćuczynienia. Tak więc, wobec dwóch Serc: Jezusa i Maryi – nie możemy pozostać obojętni! Nie możemy nie odpowiedzieć jeszcze większym żarem miłości i zadośćuczynieniem za grzechy swoje i całego świata.

III.    Ofiarowanie:

Maryjo, przez Twoje Serce zanoszę prośbę do Twego Syna, a Pana naszego, o wybaczenie grzechów popełnianych na tym świecie. Przyjmij przebłaganie i udziel potrzebnych łask do przemiany życia.