LECTIO - CZYTAJ UWAŻNIE!

J 4, 5-42
Przybył więc do miasteczka samarytańskiego, zwanego Sychar, w pobliżu pola, które [niegdyś] dał Jakub synowi swemu, Józefowi. Było tam źródło Jakuba. Jezus zmęczony drogą siedział sobie przy studni. Było to około szóstej godziny. Nadeszła [tam] kobieta z Samarii, aby zaczerpnąć wody. Jezus rzekł do niej: «Daj Mi pić!» Jego uczniowie bowiem udali się przedtem do miasta dla zakupienia żywności. Na to rzekła do Niego Samarytanka: «Jakżeż Ty będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, bym Ci dała się napić?» Żydzi bowiem z Samarytanami unikają się nawzajem. Jezus odpowiedział jej na to: «O, gdybyś znała dar Boży i [wiedziała], kim jest Ten, kto ci mówi: "Daj Mi się napić" - prosiłabyś Go wówczas, a dałby ci wody żywej». Powiedziała do Niego kobieta: «Panie, nie masz czerpaka, a studnia jest głęboka. Skądże więc weźmiesz wody żywej? Czy Ty jesteś większy od ojca naszego Jakuba, który dał nam tę studnię, z której pił i on sam, i jego synowie i jego bydło?»  W odpowiedzi na to rzekł do niej Jezus: «Każdy, kto pije tę wodę, znów będzie pragnął. Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskającej ku życiu wiecznemu». Rzekła do Niego kobieta: «Daj mi tej wody, abym już nie pragnęła i nie przychodziła tu czerpać».  A On jej odpowiedział: «Idź, zawołaj swego męża i wróć tutaj!»  A kobieta odrzekła Mu na to: «Nie mam męża». Rzekł do niej Jezus: «Dobrze powiedziałaś: Nie mam męża. Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem. To powiedziałaś zgodnie z prawdą» (...) ».

MEDITATIO - ROZWAŻ PRZECZYTANE SŁOWO!

Spotkanie Jezusa z Samarytanką kryje w sobie głębokie przesłanie. Jezus rozpoczyna rozmowę z kobietą. Z tekstu dowiadujemy się, że Żydzi nie rozmawiali z Samarytanami. Jezus łamie te konwenanse i rozpoczyna dialog. On już przed pierwszym słowem kobiety wie o niej wszystko – wie więcej niż my dowiadujemy się z pobieżnej tylko lektury tekstu.  Rozmowę Jezus rozpoczyna bardzo prosto: „Daj mi pić”. Tymi słowami rozpoczyna się piękny dialog między kobietą i Jezusem. Kobieta rozpoznaje w Nim Proroka, który był zapowiedziany a Jezus rozpoznaje w niej człowieka spragnionego miłości. Ilość jej mężów wskazuje na szukanie wciąż nie zaspokojonej potrzeby bycia kobietą prawdziwie kochaną i szczęśliwą. Miała pięciu mężów, jest z kolejnym mężczyzną i nie wydaje się być szczęśliwą. Żaden z nich nie był w stanie dać jej miłości, której pragnęła. To spotkanie z Jezusem zmienia wszystko. Spotkała kogoś, kto nie tylko jest Prorokiem, który wszystko wie, ale co więcej – jest Tym, który może zaspokoić jej najgłębsze pragnienia. Jezus pierwszy rozpoczyna dialog. Pozwala kobiecie czuć się kochaną i bezwarunkowo akceptowaną. Tego tej kobiecie w życiu brakowało. Jezus wie o tym i sam wychodzi, by ją obdarować miłością. Nie czeka, aż to może ona rozpocznie rozmowę, poprosi. Nie! Jezus pierwszy daje miłość, pierwszy wyciąga rękę, pierwszy czyni krok w stronę potrzebującego człowieka. Jezus jest zawsze pierwszy. To jedno przesłanie dzisiejszej Ewangelii, ale jest i drugie. Najbliżsi uczniowie nie rozumieją jeszcze postępowania Jezusa. Uczą się jednak od swojego Mistrza. Nie mają odwagi pytać, ale mimo to Jezus wyjaśnia im: „Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło”. Pokarm daje życie. Jezusowi daje życie wypełnianie woli Ojca. Po to przyszedł na świat i po to na nim żyje, by wypełnić wolę Ojca. To zdanie wydaje się być szczególnie ważne w perspektywie przeżywanego Wielkiego Postu. Żyć tym, co jest wolą Bożą. Pamiętając jednak, że Pan Bóg doskonale nas zna, zna nasze potrzeby i pragnienia i sam czyni pierwszy krok, by je zaspokoić. Pragnie jednak byśmy z ufnością podjęli z Nim dialog nie uciekając od prawdy o sobie – nawet tej najtrudniejszej.

ORATIO - MÓDL SIĘ!

Panie Jezu, Ty znasz mnie doskonale. Znasz moje słabości, grzechy i cierpienia. Znasz moje radości, sukcesy i nadzieje. Ty znasz całe moje życie. Weź je w Swoje ręce i pokieruj w ten sposób, by przyczyniały się do Twojej większej chwały i mojego zbawienia. Pozwól mi stanąć  wprawdzie przed Tobą i sobą samym i poznać kim jestem wobec Ciebie. Amen

ACTIO - WPROWADZAJ SŁWO W CZYN!

Poświęć każdego dnia kilka minut na rachunek sumienia, by spojrzeć na siebie w perspektywie Bożego Słowa.

sM. Damiana Szmidt