Co zawsze polecałem, odpowiedział, dziś powtarzam: przede wszystkim prostotę polecam. Dopóki ta w Zgromadzeniu trwać będzie, dopóty będzie w nim błogosławieństwo Boże.
Testament bł. Edmunda

Prostota w znaczeniu, w jakim stworzono ten wyraz, jest to najściślejsze, najswobodniejsze, najczystsze objawienie tego, co w człowieku jest dobre, piękne, wzniosłe święte, jednym słowem Boskie.
Prostota brana jest jako stan prawdy w swej nagości jak może być największej, w swej niewinności dziecięcej.
Dzieci są niewinne, a przeto szere, otwarte, czyli charakterem ich jest prostota, wyjawienie się zupełnie na zewnątrz tym, czym są wewnątrz. U nich nie ma więcej formy niż treści, ale zupełna równowaga obojga, nie ma pozoru. Co w sercu to w ustach.
Charakter ten odpowiada najściślej głównemu warunkowi piękności ostatecznej. Zatem prostota równa się Piękności.
Czym dziecko tym jest i lud prosty. Co pomyśli - działa na zewnątrz w czynie; w działaniu - działa zaś doraźnie, idzie do celu najbliższą prostą drogą bezpośrednio. Każde wewnętrzne poruszenie porównywa z otaczającym go życiem i w życie wciela.(…)”
A., cz II, za: Sługa Boży, s. 203

Darami Ducha Świętego jest: największa prostota, czystość i miłość.
Zbiór...,cz. II


Pokora i prostota są bez sterczących wyniosłości otwartą niziną, na jakiej Duch Święty rad się zwykł rozlewać.
Zbiór..., cz. I


Jak głębokie uczucia objawiają się w osobach niewykształconych wedle świata, ale mających prostotę ducha i mocne zasady religijne.
Dz. 20 IX 1857


Nie znam większej rozkoszy wewnętrznej, jak rozmowę z takimi prostymi, a pobożnymi duszami.
Dz. 25 VI 1854


Im doskonalszą kto posiada prostotę ducha, tym łatwiej zrozumie sens największych nawet trudności, bo światło do zrozumienia ich z góry odbierze.
Zbiór.., cz. II


Równy znaczy tyle co prosty, zatem i równość tyle co prostota. Prostota zaś tyle co szczerość, otwartość, a znowu szczerość i otwartość znaczy tyle co prawdziwość. A prawdziwość tyle co czystość, niewinność, skromność. Skromność znowu tyle co pokorność. Stąd wniosek, że religia będąc czystą prawdą musi się objawiać na zewnątrz, w życiu, uczynkach, w prostocie, w równości.
A., cz II, za: Sługa Boży, s. 203 – 204


Wczesne są fiołki, a chwilki ich niedługie, przy ziemi ich nie znać i ku ziemi pokornie główki nachylają, a przecież tym ziółkiem mizernym bardziej się cieszą i radują ludzie niżeli drzewami, choćby najpiękniejszymi. Tak też między ludźmi: cóż milszego nad niewinne dziecię?
Zbiór..., cz. II

Na korytarzu otoczyły mnie sieroty trzymające w rękach listki bluszczowe i żądające ode mnie zielonego. Tym razem przecież zaopatrzyłem się w gałązkę świerkową, którą po drodze urwałem. W chwili obiadu odwiedziłem zgromadzone w refektarzu sieroty. Dzieci podały mi łyżkę do nalewania, prosząc, abym im zupę rozdzielił. Zakrzątnąłem się ochotnie, ale mi nie szło od ręki, bo dzieci dla doświadczenia mojej zręczności, tłumnie i coraz śpieszniej z porcjami nadbiegały. Liczne zwodzenia na prima aprilis niezwykłą wesołość i ruch sprawiały pomiędzy dziećmi.
Dz. 1.04.1853