Liturgiczny obchód św. Marii Magdaleny podniesiony do rangi święta. Przez św. Tomasza z Akwinu nazwana „apostołką apostołów”, przez św. Grzegorza Wielkiego „świadkiem Bożego Miłosierdzia”, miłująca Pana i tak bardzo przez Niego umiłowana – św. Maria Magdalena. To właśnie ona została postawiona jako wzór posługi kobiet w Kościele.

 
Nowe święto

W trwającym Nadzwyczajnym Jubileuszu Roku Miosierdzia Ojciec Święty Franiszek postanowił, by wspomnienie św. Marii Magdaleny jako obchód liturgiczny podnieść do rangi święta. Jakże wielką radością napawa decyzja papieża, który dostrzegł, że potrzeba głębszego spojrzenia na godność kobiety, na nową ewangelizację i na wielkość misterium Bożego miłosierdzia.

Apostołka na prośbę Jezusa

Kim była ta kobieta? Dlaczego dziś może być wzorem? Spróbujmy pokrótce odpowiedzieć na te pytania. Maria Magdalena  utożsamiana jest z nierządnicą, która spotkała Jezusa i zerwała z dotychczasowym stylem życia. Św. Grzegorz Wielki jako pierwszy miał utożsamić Marię Magdalenę z jawnogrzesznicą, która w czasie uczty u Szymona łzami umywała Jezusowi nogi. Uznawano też, że Maria Magdalena to siostra Łazarza, która w Ewangelii Janowej namaściła nogi Jezusa wonnymi olejkami (11,2). Jej postać obrosła legendą. Teksty biblijne jasno wskazują, że była ona świadkiem zmartwychwstania Jezusa. Św. Łukasz pisze, że była w gronie kobiet, które towarzyszyły Jezusowi w Jego wędrówkach po Galilei (por. Łk 8, 2-3). Tekst ten nie wskazuje na to, by w grupie kobiet były jawnogrzesznice. Były kobiety, które Jezus uwolnił od słabości i od złych duchów. O niej samej czytamy, że Jezus wypędził z niej siedem duchów (por. Mt 6, 9: Łk 8,2). Nie mamy jednak żadnej pewności, że była jawnogrzesznicą, ale wiemy, że była świadkiem zmartwychwstania Jezusa. I co więcej to ona – na prośbę samego Jezusa – udała się do apostołów, by im oznajmić, że Jezus zmartwychwstał. Później oni stali się głosicielami tej prawdy. Słusznie więc została nazwana „apostołką apostołów”.

Miłująca kobieta, gorliwa głosicielka i świadek miłosierdzia

Dlaczego może być dla nas wzorem? Odpowiadając na to pytanie przytoczmy fragment dekretu podnoszącego liturgiczny obchód wspomnienia św. Marii Magdaleny do rangi święta. Czytamy w nim: „W naszych czasach, gdy Kościół wezwany jest aby jeszcze bardziej zastanowić się nad godnością kobiety, nad nową ewangelizacją i nad wielkością misterium Bożego Miłosierdzia, wydaje się rzeczą słuszną, by również postać św. Marii Magdaleny jeszcze lepiej została wiernym ukazana”. Wyłaniają nam się trzy ważne elementy:

- godność kobiety – Jezus podczas swojej działalności nigdy nie odrzucał kobiet, nie odwracał się od nich. Wręcz przeciwnie pozwalał im zbliżać się do siebie. On najlepiej zna godność każdego człowieka, a więc także każdej kobiety. I właśnie tego uczył swoich apostołów i tego uczy dziś nas. Kościół także dostrzega godność kobiet i ceni ich wkład
w swoje życie. Stawiając na za wzór św. Marię Magdalenę w jej relacji do Mistrza, Kościół pragnie jeszcze bardziej tę rolę kobiety podkreślić i zauważyć. Uczy nas ona zaangażowania w życie Chrystusowego Kościoła.
- nowa ewangelizacja – jest ona głoszeniem kerygmatu a więc prawdy o tym, że Jezus dla mnie umarł i zmartwychwstał. Maria Magdalena była tą, która pierwsza głosiła kerygmat
i to samym apostołom. Niczego się nie bała, ale odważnie przekazała słowa Pana. Jest więc dla nas wzorem głoszenia Ewangelii.
- wielkość misterium Bożego Miłosierdzia – Maria Magdalena doświadczyła Bożego miłosierdzia. Uwolniona od złych duchów i słabości stała się uczennicą Jezusa. Umiłowana przez Niego, miłowała do końca. Jest więc dla nas wzorem otwarcia na Boże miłosierdzie, ale także wiernego trwania przy Panu.

Tak więc św. Maria Magdalena staje się wzorem i przykładem dla każdej kobiety w Kościele.

s.M. Damiana Szmidt