Idea zaufania Bożej Opatrzności ma szczególne miejsce w duchowości służebniczek.
Na taką duchową postawę kładł nacisk bł. Edmund. Ciągle przypominał siostrom tę prawdę. Zachęcał by służyć i ufać.

Bóg czuwa

Bóg nie tylko stworzył świat i podtrzymuje Go w istnieniu, ale nadal nim kieruje, wytycza światu i wszystkim stworzeniom cele, troszczy się o nie i udziela swych łask. Opatrzność Bożą można określić jako potężne i dobre kierowanie wszechświatem. Bóg w swojej Opatrzności, opiekując się wszystkim, szczególną troską otacza ludzi. Stwórca nie zadowolił się powołaniem ludzkości do istnienia, ale zajmuje się jej rozwojem.
Właściwą postawą człowieka wierzącego w Opatrzność Bożą jest bezwarunkowe zaufanie Bogu, zawierzenie Mu w każdej sytuacji. Do takiej ufności wzywa Jezus: „Nie troszczcie się więc zbytnio i nie mówcie: co będziemy jeść? co będziemy pić?... Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Starajcie się naprzód o Królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane” (Mt 6, 31-33). Wiara w Bożą Opatrzność jest więc zaufaniem do Kogoś najbliższego, kochającego i zarazem wszechmocnego.

Powierzyć się Bożej Opatrzności

Idea zaufania Bożej Opatrzności ma szczególne miejsce w duchowości służebniczek. Bezgranicznie ufał Bożej Opatrzności Ojciec Założyciel i ten rys stał się znaczącym dla jego charyzmatu. Zaufanie Bożej Opatrzności daje poczucie bezpieczeństwa w każdej sytuacji. Bóg bowiem, będący Panem wszystkiego i pamiętający nawet o ptakach (por. Mt 6, 33) nie może zapomnieć o tych, którzy Mu służą, tym bardziej, że obiecał dać wszystko co jest potrzebne tym, którzy troszczą się o przede wszystkim o Królestwo Boże. Na taka duchową postawę kładł nacisk bł. Edmund. Ciągle przypominał siostrom tę prawdę. Zachęcał by służyć i ufać.

Zaufanie uczy prostoty

Według Założyciela, postawa zawierzenia Bożej Opatrzności i pełnienia woli Bożej jest wyrazem pokory i prostoty wobec Boga. Według Reguły, którą napisał siostrom bł. Edmund, zawierzenie Bożej Opatrzności jest przejawem prostoty. Zatem duchowa postawa zaufania Bożej Opatrzności owocuje prostotą. Prostota z kolei, jako charakterystyczna cecha naszej duchowości, dotyczy postawy sióstr wobec Boga i człowieka. Jak pisał siostrom Założyciel, ufne powierzenie się Bogu z prostotą ewangelicznego dziecka jest źródłem szczęścia, pokoju i daje swobodę działania.

Źródło zaufania

Postawa ufnej prostoty rodzi się na modlitwie, która staje się szkołą życia, czyli taką rzeczywistością, dzięki której człowiek upodabnia się do Boga. Dla Służebniczki będzie ona w  szczególny sposób szkołą zaufania Bożej Opatrzności, ponieważ podczas modlitwy będzie ona przebywała z Bogiem żywym, osobowym i troszczącym się o każdego człowieka. Najbardziej charakterystyczną cechą duchowości Sióstr Służebniczek jest miłość służebna, odznaczająca się prostotą i pokorą. Prawdziwa postawa służebna czerpie swą siłę właśnie z bezgranicznej ufności w Bożą Opatrzność, z wiary i modlitwy, czego przykład w swym życiu dał nam bł. Edmund. „Wiara ukazuje nam w każdym człowieku brata, ufność pozwala trwać w obowiązkach mimo trudności, a z modlitwy czerpiemy moc.” (Konstytucje, 14)

sM. Marta Laksy