Zborowskie - nowe miejsce nowicjatu
Zborowskie - nowe miejsce nowicjatu

„Poczekajcie trochę, a mam w Bogu nadzieję, że się to dobrze ułoży ku Waszemu zadowoleniu”.
Bł. Edmund Bojanowski

12 sierpnia 2019 roku nowicjat Sióstr Służebniczek Śląskich został przeniesiony do Zborowskiego. Od 1964 r.formacja nowicjacka miała miejsce w Domu Prowincjalnym w Leśnicy, tak więc zmiana miejsca nastąpiła po 55 latach.  

 

 

Zborowskie to niewielka wieś w województwie śląskim, w powiecie lublinieckim. Jej korzenie sięgają prawdopodobnie piętnastego wieku. Z „Urbarza Lublinieckiego” dowiadujemy się, że Zborowskie wraz z przysiółkami znajdowało się wśród najbardziej rozległych wsi w powiecie lublinieckim i należało do właścicieli Lublińca. Była wśród nich rodzina Cellarych, rodzina de Garnier, rodzina Ziemieckich i Grotowskich. Zaś po roku 1910 weszło w posiadanie hrabiego Zygmunta Chłapowskiego (wnuka gen. Dezyderego Chłapowskiego). To jest niezmiernie ciekawa informacja ze względu na fakt, że pierwsze ochronki otwierane przez Edmunda Bojanowskiego w Wielkopolsce, po Podrzeczu, były na terenie posiadłości należących do Dezyderego Chłapowskiego (Turwia,  Kopaszewo, Rąbiń). Z uwagi na to cenne powiązanie warto poszerzyć wiedzę o Zygmuncie Chłapowskim. W  1909 roku Zygmunt Chłapowski poślubił Teklę z Mańkowskich. Zaślubiny odbyły się w cieniu tragedii, gdyż przyszły pan młody na polowaniu  śmiertelnie postrzelił młodszego brata swej przyszłej żony, Kazimierza Mańkowskiego. Oni sami  nie doczekali się potomstwa, a w dziesięć lat po ślubie (1919) hrabia Chłapowski zginął w Warszawie pod kołami tramwaju.

 

Zborowskie najbardziej znane jest z produkcji fajek glinianych, która odbywała się tutaj od 1753 roku. Tego rodzaju fajki były wówczas bardzo popularne w całej Europie, a te ze Zborowskiego, ze względu na wysoką jakość, rozprowadzane były na cały świat. Produkcja odbywała się do około 1838 roku, a budynek po fabryce stoi we wsi do dzisiaj.  

 

 

          Kościół parafialny

 

W 1850 roku otwarto szkołę, a parafia, pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, powstała w 1926 roku i została wydzielona z parafii Lubecko. Kościół - murowany, neobarokowy - zbudowano w latach 1921 – 1923, a konsekrowano w 1933 r.Obecnie parafia należy do diecezji opolskiej. Ze Zborowskiego wywodzi się wiele powołań kapłańskich i zakonnych, wśród których jest również bp Paweł Stobrawa.

 

 

              Klasztor Sióstr Służebniczek NMP NP

 

Dom zakonny Zgromadzenia Sióstr Służebniczek otwarto 20 czerwca 1929 r. Klasztor przez jakiś czas służył jako dom sióstr emerytek, a następnie przez około 18 lat (do 2012 r.) pełnił funkcję Domu Pomocy Społecznej, na zasadzie posługi charyzmatycznej Zgromadzenia. Obecnie przebywające w domu siostry pełnią posługę w zakrystii, uczą katechezy w szkole podstawowej, prowadzą grupę Dzieci Maryi, posługują chorym i potrzebującym pomocy. W klasztorze odbywają się także comiesięczne spotkania członków i sympatyków Stowarzyszenia Rodzina bł. Edmunda Bojanowskiego oraz wakacyjne spotkania dla dzieci i młodzieży.

 

               Stawy w Zborowskim

 

Teraz, w roku 90 rocznicy istnienia klasztoru, zaczyna pełnić on nową funkcję. Dom znajduje się w centrum miejscowości, w sąsiedztwie Szkoły Podstawowej i boiska, naprzeciwko siedziby Ochotniczej Straży Pożarnej i sklepu spożywczego. W oddali, z okien klasztoru,  widać kościół, wieczorem pięknie oświetlony. Cicha i malownicza wieś przywitała siostry nowicjuszki ładną pogodą, łabędziami na stawie, złocistymi balami słomy na polach, przelatującymi bocianami, szumiącymi drzewami. Zapewne jednak nie tylko przyroda, ale i ludzie będą nadal sprzyjać temu miejscu oraz odczują i zrozumieją także jego wyjątkowość i nowe zadanie. Nowicjat bowiem jest, w pierwszym roku, czasem oddalenia od zwykłego środowiska, który ma służyć pogłębieniu życia modlitwy, studium dokumentów zgromadzenia i refleksji, by lepiej poznać wielkość powołania do służby Bogu i ludziom. W drugim zaś roku nowicjuszka odbywa praktyki apostolskie w różnych wspólnotach zgromadzenia. Jest to zatem także czas doświadczania stylu życia Służebniczek Najświętszej Maryi Panny.

Katarzyna Koza