Z miłosierdziem: czy to zwyczajnie, czy świątecznie
Z miłosierdziem: czy to zwyczajnie, czy świątecznie

"Rodzina bł. Edmunda" w Warszawie - miłosierdzie jest darem, który mamy dawać każdemu bez wyjątku. Czy starszy, czy chory, czy człowiek młody – w każdym jest nasz Pan Zmartwychwstały.

 

W „Rodzinie bł. Edmunda” troska o osoby chore i starsze towarzyszy nam nie tylko na co dzień. Wspólnie z nimi przeżywamy również chwile świąteczne. Tuż po Niedzieli Miłosierdzia członkowie Rodziny bł. Edmunda Bojanowskiego zorganizowali spotkanie wielkanocne dla pensjonariuszy Zakładu Opiekuńczo - Leczniczego. Panie ze Stowarzyszenia przygotowały skromny poczęstunek przy kawie i herbacie. Wspólny śpiew pieśni wielkanocnych towarzyszył temu spotkaniu. Dzieci ze Szkoły Podstawowej im. Edmunda Bojanowskiego przygotowały piękne, kolorowe tulipany, aby uprzyjemnić nam świętowanie. Pensjonariusze byli wzruszeni tymi prezencikami przygotowanymi specjalnie dla nich. Darowany czas i obecność okazują się jednak darem koniecznym szczególnie dla doświadczanych cierpieniem.


Miłosierdzie jest darem, który mamy dawać każdemu bez wyjątku. Czy starszy, czy chory, czy człowiek młody – w każdym jest nasz Pan Zmartwychwstały. Troska o tę prawdę zaowocowała zaangażowaniem się w tworzeniu naszego „co nie co” także dla młodych. Nasze spotkania formacyjne są czasem modlitwy, Eucharystii, konferencji. Po duchowym „naładowaniu” przygotowujemy różańce na ŚDM do Krakowa, które mają stać się darem dla młodych. Część członkiń z wielkim entuzjazmem i zapałem postanowiła nauczyć się wykonywania różańców sznurkowych, by móc samemu je robić i wspomóc to przedsięwzięcie.


I jeszcze na koniec o naszym świecie patronalnym. W Uroczystość Zwiastowania Pańskiego wspólnota Rodziny bł. Edmunda Bojanowskiego w Warszawie spotkała się na uroczystej Mszy św., którą celebrował ks. Robert Ogrodnik. W tym dniu zbiegły się dwa ważne wydarzenia: święto Patronalne Stowarzyszenia oraz 5-lecie istnienia wspólnoty w Warszawie. Podczas homilii ks. Robert podkreślił wielkość godności kobiety oraz wskazał jak ważna i potrzebna jest obecność rodziny Edmundowej we współczesnym świecie – mamy być przedłużeniem rąk Chrystusa na ziemi. Po uczcie duchowej miało miejsce świętowanie przy. Korzystając z fachowej historycznej wiedzy i doświadczenia ks. Roberta, poruszaliśmy przeróżne tematy teologiczno-pastoralne z tej dziedziny. Spotkanie zakończyliśmy wspólną modlitwą w godzinie Apelu Jasnogórskiego.

 

s.M. Helena Trocińska