Można powiedzieć, że siostry wielkopolskie dały początek wszystkim gałęziom same pozostając najbardziej okrojonym i prześladowanym przez zaborców.

Gdy już usamodzielniły się służebniczki Starowiejskie (1866) oraz dębickie (1890) siostry wielkopolskie pod przewodnictwem przełożonej generalnej Matki Elżbiety Szkudłapskiej ciągle tworzyły jedno Zgromadzenie z siostrami na terenach Śląska. Domem głównym dla rozproszonych sióstr w Wielkopolsce i kilku na Śląsku była Poręba. „Wspólna” historia tych dwóch gałęzi zamyka się w latach 1890-1897. Jednak od 1890 roku polityka Kulturkmpfu choć złagodziła już swój kurs nadal główne ostrze antyzakonne było skierowane w propolską działalność służebniczek zwłaszcza na terenach Wielkopolski. Siostry na tych ziemiach ukrywające się często w strojach świeckich na gospodarstwa i plebaniach starały się w łączności z Poręba prowadzić życie zakonne. Jednak odmienność historii i ducha regionów śląskiego i wielkopolskiego oraz zbyt duża przestrzeń, na której rozsypane były siostry stanowiły coraz większy ciężar dla nowej przełożonej generalnej (od 1890) ślązaczki - Alojzi Rimel. Matka władająca biegle polskim i niemieckim starała się łączyć i jednoczyć siostry o odmiennej mentalności i zwyczajach. Coraz bardziej germanizowane tereny Śląską oraz proniemiecka działalność biskupa wrocławskiego Koppa (pod którego kuratelą były służebniczki śląskie) spowodowały rozłączenie Zgromadzenia. Podziału dokonano według diecezji wrocławskiej i gnieźnieńsko-poznańskiej z dn.1 października 1897 roku. Siostry wielkopolskie wybrały na swoją przełożoną generalną Matkę Elżbietę Szkudłapską

www.siostry-maryi.pl

sM. Dąbrówka Augustyn