Służebniczki Dębickie
Służebniczki Dębickie

Powstanie odrębnej gałęzi Służebniczek powodowany był antykościelną polityką Prus, podczas tzw. Kulturkampfu. Ustawy  wydawane przez rządy pruskie skierowane były w wychowawczą i patriotyczną posługę służebniczek Maryi pośród ludu wiejskiego.

 

Na mocy ustaw z 1875 roku służebniczki zostały zmuszone szukać miejsca dla siebie poza granicami Wielkopolski. Ówczesna przełożona generalna - Matka Elżbieta szukała dla sióstr miejsc gdzie mogłoby przetrwać ten trudny czas nie rezygnując całkowicie z życia zakonnego i służby. W 1875 wysłała pierwsze 2 siostry do Galicji aby rozeznały teren pod kątem otworzenia domów dla sióstr wysiedlanych z Wielkopolski. Siostry będące początkowo w kontakcie ze Starą Wsią szybko się usamodzielniły podejmując posługę na wioskach galicyjskich. W 1882 roku zakupiono dom w Dębicy gdzie otwarto filialny Nowicjat dla kandydatek z Galicji podległy ciągle pod Jaszków. Także w 1877 gdy Matka Elżbieta zmuszona polityką Kulturkampfu przeniosła dom generalny z Jaszkowa do Poręby, dom w Dębicy był jej dalej podległy. Wraz z latami i intensywnym rozwojem Zgromadzenia zarówno na terenie Śląska, ale jeszcze bardziej (dębickiej) Galicji przełożona generalna wraz z biskupami diecezji gdzie posługiwały służebniczki zdecydowali o rozdzieleniu domów galicyjskich od śląskich. Podziału dokonano 1890 roku, a dom w Dębicy ustanowiono domem głównym sióstr służebniczek odtąd zwanych dębickimi. W 1929 r.Ojciec Święty Pius XI wydał Dekret pochwalny i zatwierdził Konstytucje na 6 lat. Definitywną aprobatę Papieża Piusa XI Zgromadzenie otrzymało w dniu 2 marca 1937 r.

 

 www.bdnp.pl

 

sM. Dąbrowka Augustyn