Przez świadomą i dobrowolną decyzję pójścia drogą rad ewangelicznych i konsekrację dokonaną w uroczystym akcie liturgicznym profesji zakonnej zespalamy się ściśle z Kościołem, żyjącym dla Chrystusa. Im silniejsze i głębsze będą więzy z Chrystusem, tym mocniej będziemy związane z Kościołem, a nasza konsekracja będzie doskonalsza.
Z Konstytucji Zgromadzenia
Słowo Boże na drodze profesji zakonnej sióstr, które w sierpniu br. złożyły swe pierwsze śluby w naszym Zgromadzeniu:
Obumieranie... nie jest to proste. Jeżeli jednak ziarno nie obumrze, pozostanie tylko samo. Nie przyniesie owocu.
Każdego dnia Pan Bóg obdarza nas łaską i nowymi okazjami, aby stawać się darem dla drugiego człowieka, aby wydawać plon.
Wybrałam ten cytat, ponieważ mi uświadamia, że nic i nikt na świecie nie może mnie odłączyć od miłości Pana Boga!
Tak, jakby chciała mi powiedzieć: „Nie bój się! Jestem z Tobą!” cokolwiek by się nie działo.
A wyraz „I jestem pewien” to moja odpowiedź na Jego obietnicę:
„Wierzę Ci, Panie, i ufam Tobie. Kocham Cię i wiem, że Ty mnie kochasz.”
Doświadczenie i przyjęcie swoich słabości otwiera na obecność Pana Boga i Jego działanie w moim życiu.
Gdy pozwoliłam Panu Bogu działać w moim życiu i zdecydowałam rezygnować z działania na własną rękę,
to doświadczyłam jak wiele mogę, ale nie sama - tylko z Nim, z Jego łaską!
Moja słabość i miłość Boga - to jest noc w słabości, w kórej On działa.
Jezus jest tym, który wskazywał i wskazuje drogę mojej codzienności.
On jest Drogą, która nigdy się nie kończy.
A Jego spojrzenie daje mi doświadczenie Jego bliskości, Miłości, którą daje wciąż i na nowo.