Początki zgromadzenia
Początki zgromadzenia

Zgromadzenie Sióstr Służebniczek datuje swój początek na dzień 3 maja 1850 roku. Czasy, w których rodziło się Zgromadzenie to okres zaborów i powstańczej walki o niepodległość. Na terenie zaboru pruskiego z inicjatywy Edmunda Bojanowskiego w  poznańskiej wsi Podrzecze, została otworzona pierwsza ochrona dla dzieci, nad którymi opiekę roztoczyły 3 wiejskie dziewczęta.

 

Zadaniem ochrony była opieka nad wiejskimi dziećmi, ambulatoryjna opieka wśród chorych, praca na „pańskim” polu razem z wieśniakami, aby zarobić na utrzymanie. Nowatorski charakter wspólnoty polegał na jedności sióstr (nie było podziału na dwa chóry), obowiązek pracy dla wszystkich członkiń w celu utrzymania dzieła ochronkowego oraz świeckie kierownictwo Bojanowskiego.  Prostota i ubóstwo życia sióstr otwierało na oścież progi domu dla najuboższych dziewcząt pragnących służyć na wzór Niepokalanie Poczętej Bogarodzicy.
Edmund Bojanowski jako „pan Fundator” i Założyciel formował ducha pierwszych podrzeckich ochroniarek. Wraz z zaufanymi i od początku towarzyszącymi mu księżmi szkicował projekt reguły „Służebnic Najświętszej Panny”. Niezależność materialna służebniczek od świeckich fundatorów oraz ich typowo wiejski charakter torowały nowe formy życia zakonnego. Niektórych nowość ta fascynowała , widząc szanse na odnowienie i ożywienia ducha religijnego wśród ludu, jednak Bojanowskiego spotykały również trudności. Oskarżano go o zbytnią ingerencje  w sprawy wspólnotowe zarzucając brak odpowiedniego przygotowania. Jednak jasne wytyczone przez Założyciela cele stanowiły próbę odpowiedzi na potrzeby czasu. Widząc biedę ludu wiejskiego Bojanowski właśnie w służebniczkach widział pomoc i ratunek podstawowej opieki medycznej i wychowawczej. W 1856 roku został otworzony dom nowicjatu zgromadzenia w Jaszkowie przyjmując licznie zgłaszające się kandydatki.

 

sM. Dąbrówka Augustyn