Co ma wspólnego życie konsekrowane z ucztą?
Co ma wspólnego życie konsekrowane z ucztą?

Zwykły posiłek stawał się ucztą miłości i dobroci, gdy Jezus odwiedzał ludzkie progi. Podobnie jest z  życiem zakonnym – zwyczajna historia życia konkretnej osoby staje się życiem konsekrowanym, oddanym i poświęconym Jezusowi przez Jego uświęcającą obecność, która zaprasza do bliskości, radości i wspólnej misji.


Uczta jest miejscem, które przynosi naszej wyobraźni wiele skojarzeń pełnych sentymentów i radości. Kojarzy nam się z czymś żywymi dynamicznym, sprawiającym wiele przyjemności i pozostawiającym wiele wrażeń i wspomnień. Czy zatem uczta ma coś wspólnego z życiem zakonnym, które czasem kojarzy się z czymś bardzo rutynowym, nie zawsze atrakcyjnym? Co może mieć wspólnego życie zakonne z biblijnie rozumianą ucztą? Życie zakonne nie istnieje poza Kościołem. Istnieje w Kościele – Oblubienicy Jezusa. Aby porównać życie zakonne z ucztą trzeba więc spojrzeć na Jezusa. Tego, który wiele razy zasiadał do stołu, ucztował jako Mistrz, Nauczyciel, Przyjaciel, Powołujący, Dawca.

 

Uczta w Ewangelii odgrywa wielka rolę. Ten, kto może uczestniczyć w uczcie, należy do wspólnoty. Uczta jest znakiem przynależności. Zasiadanie do wspólnego stołu stwarza poczucie szczególnej bliskości. Dla Jezusa uczty były ważnym miejscem rozmowy, zatrzymania się przy człowieku, czasem świętowania. Warto zatem spojrzeć na życie zakonne jako ucztę ewangeliczną. Wspólnego mianownika tych dwóch przestrzeni można dopatrzeć się w osobie Jezusa Chrystusa. Przypatrzmy się ucztom, w których uczestniczył Jezus Chrystus, by znaleźć w nich inspirację do głębszego zrozumienia życia zakonnego:

 

- Komunia z Jezusem. Święto posiłków ludzkich nabierało szczególnego znaczenia, gdy zasiadał do nich Jezus Chrystus (Łk 24, 30n). Posiłek nabierał charakteru sakralnego. Podobnie jest z  życiem zakonnym – zwyczajna i bardzo ludzka historia życia konkretnej osoby staje się życiem konsekrowanym, oddanym i poświęconym Bogu przez obecność uświęcającą Boga, który zaprasza do szczególnej bliskości;

- Więź z braćmi. Jezus gromadził swoich uczniów przy stole, sam odmawiał błogosławieństwo, by tworzyć wspólnotę uczniów (Mt 14,19n). Życie konsekrowane także jest swoistą „ucztą”, która łączy nas z braćmi i siostrami, z Kościołem. Kształtuje w sercu bliską więź z Jezusem, by później dzielić się tą więzią z innymi obok nas;

- Otwartość na inność. Jezus na ucztach uczył gościnności (Łk 7, 44n), zalecał zajmowanie ostatnich miejsc (Łk 14, 7-11). Patrząc na życie zakonne, można dostrzec w samej jego istocie zaproszenie do życia otwartego na inność i różnorodność, zatroskanie o tych, którymi świat gardzi;

- Pełnia życia. Ucztowanie z Jezusem przynosiło sytość życie, pełnię, radość (Mt 14, 15-21). W swej istocie życie zakonne koncentruje ludzkie serce na tych wartościach, które są w stanie zaspokoić ludzkie tęsknoty i pragnienia, uczy żyć perspektywą wieczności, tym co jest radością bez końca;

- Ofiara i miłość. Jezus właśnie na uczcie „łamał chleb”, w radości i we wspólnocie braterskiej, dał świadectwo pokory i miłości (J13, 2-20). Jezusowa uczta miała charakter ofiary i miłości. Osoby konsekrowane są zaproszone przez swego Oblubieńca do włączania się do misji ofiarowywania swego życia z miłości dlatego, że Bóg jest tego godzien;

- Wiara w Obecnego. W dzień Paschy Jezus pozwala rozpoznać się właśnie podczas posiłku (Łk 24, 30;J 21, 13). Przypatrując się codziennemu życiu osób konsekrowanych, nie odnajdziemy lepszego zrozumienia jego przeslania bez zobaczenia Boga, który daje się rozpoznać w zwyczajności życia przeżywanej z wiarą w obecność Zmartwychwstałego „tu i teraz”.

 

Zapraszamy zatem na uczty ewangeliczne, aby „przy stole” z Jezusem rozważyć dar i tajemnice życia konsekrowanego. W tak szczególnym towarzystwie można tak wiele sobie powiedzieć, o tak wiele zapytać, tak zwyczajnie przy sobie pobyć. Bycie z Jezusem „przy stole” życia konsekrowanego zaprowadzi nas do „stołu naszej codzienności” i „stołu” wspólnoty z Kościołem.

 

 

Uczta z przyjaciółmi -

Betania

 

 

Uczta oblubieńca z oblubienicą -

Kana Galilejska

 

 

Uczta z powołanym -

Kafarnaum

 

 

 Uczta z bogaczem - 

Jerycho

 

 

Uczta z wątpiącym -

Emaus

 

 

Uczta z apostołami -

Wieczernik

 

 

Uczta z synem -

dom Miłosiernego Ojca

Uczta z głodnymi -

Jezioro Tyberiadzkie

Uczta z oczekującym - 

Jezioro Tyberiadzkie

 

Opracowanie: s.M. Damiana Szmidt, s.M. Daniela Veselivska