XIII Niedziela Zwykła

"Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz"

LECTIO – CZYTAJ UWAŻNIE! Łk 9, 51 - 62

Gdy dopełniał się czas wzięcia Jezusa z tego świata, postanowił udać się do Jerozolimy i wysłał przed sobą posłańców. Ci wybrali się w drogę i przyszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by Mu przygotować pobyt. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jerozolimy. Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, a powiemy, żeby ogień spadł z nieba i zniszczył ich?» Lecz On odwróciwszy się zabronił im. I udali się do innego miasteczka. A gdy szli drogą, ktoś powiedział do Niego: «Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz». Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory i ptaki powietrzne gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł wesprzeć». Do innego rzekł: «Pójdź za Mną». Ten zaś odpowiedział: «Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca». Odparł mu: «Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże». Jeszcze inny rzekł: «Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu».
Jezus mu odpowiedział: «Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego».


MEDITATIO – ROZWAŻ PRZECZYTANE SŁOWO!

Jezus wyrusza w drogę do Jerozolimy. Jest to droga ku Męce i Śmierci, ale także jest to droga ku zmartwychwstaniu. Uczeń Jezusa ma iść Jego śladami – tą samą drogą, aby dojść do pełni życia. Na początku tej drogi Jezus doświadcza odrzucenia przez Samarytan, którzy nie chcą udzielić Mu schronienia. Uczniowie Jezusa chcą odwetu, chcą odpowiedzieć przemocą. Nie taka jednak jest nauka Jezusa. On jest pełen miłości  i łagodności. Nie pozwala więc na takie zachowanie. W ten sposób Jezus pokazuj uczniom i każdemu z nas jedyny środek przezwyciężający nienawiść między ludźmi. Jest nim przebaczenie. Bez usunięcia z serca nienawiści nie można iść za Jezusem Jego drogą. W dalszym fragmencie Ewangelii mamy trzy spotkania ludzi z Jezusem, których tematem jest naśladowanie Go. Pierwszy człowiek sam wybiera sobie nauczyciela. Przychodzi do Jezusa pełen entuzjazmu i zapału. Jezus nie chce go zniechecić, ale wskazuje na trud podjętej drogi. Mówiąc, że Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by mógł głowę wesprzeć, wskazuje na oderwanie od ziemskich wygód. Św. Jan Paweł II powiedział, że nie ma wątpliwości, iż Jezusa cechowało życie i duch ubóstwa. Nie należy jednak z tego fragmentu wyciągać wniosku, że Jezus żył w nędzy. Pójście więc za Jezusem będzie oznaczało rezygnację z komfortu życia i rodzinnego ciepła. Pójście za Jezusem wiąże się ze zgodą na samotność w niesieniu krzyża. W drugim spotkaniu to sam Jezus zwraca się do człowieka, by poszedł za Nim. Gdy ten chce wrócić, by pogrzebać swojego ojca słyszy zaskakujące słowa: „Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże”. Coż mogą oznaczać? Wskazują na radykalność Jezusowego powołania. Jemu oddaje się wszystko albo nie oddaje się niczego. I trzeci spotkany człowiek. Ten chce iść za Jezusem, ale Jezus stawia mu warunek – ma być całkowicie dyspozycyjny. Tylko ten może być uczniem Jezusa, kto całkowicie poświeca się Jego dziełu. Taka nauka wypływa z dzisiejsze ewangelii. Jeżeli chcemy pójść za panem musimy radykalnie pozostawać do Jego dyspozycji. Ta droga jednak prowadzi do życia.

Pytajmy siebie:

- jak reaguje na przeciwności i wrogość?
- z jakim zapałem idę za Jezusem?
- Czy to ja nie stawiam Jemu warunków?

ORATIO – MÓDL SIĘ!

Panie, chcę iść za Tobą. Dodaj mi siły i odwagi do codziennego podejmowania Twojej drogi i niesienia na niej swojego krzyża.  Amen

ACTIO – WPROWADZAJ SŁOWO W CZYN!

Idąc za Jezusem stajesz się jego świadkiem. Daj o Nim świadectwo wśród tych, z którymi się spotkasz w najbliższym czasie.

s.M. Damiana Szmidt