Rady ewangeliczne – jest ich wiele: czujność, modlitwa, wdzięczność, miłosierdzie i td. W życiu konsekrowanym wybiera trzy wskazania Ewangelii, które streszczają sposób w jaki żył Pan Jezus. Jest to: czystość, ubóstwo i posłuszeństwo. Każdy człowiek wezwany jest do życia radami ewangelicznymi. Natomiast osoby konsekrowane zobowiązują się do życia nimi na mocy złożonych ślubów. Przez to rady ewangeliczne stają się niejako widzialne w życiu Kościoła. Osoba konsekrowana staje się znakiem obecności Boga. Rady ewangeliczne służą miłości. Mają one pogłębić więź człowieka z Bogiem

s.M. Damiana Szmidt

Reguła. Powołanie do życia zakonnego jest swoistym „drugim” wezwaniem ochrzczonego do wejścia przez ciasną bramę życia radami ewangelicznymi. Pierwsza brama jest dla wszystkich ochrzczonych - to przykazania, drugą dla osób konsekrowanych jest reguła zakonna.  Wstępując do konkretnej wspólnoty osoba zobowiązuje się do realizacji osobistego powołania w ramach charyzmatu tej wspólnoty. Pragnienia oddania swego życia Bogu konkretyzuje się w tym charyzmacie, dojrzewa i owocuje. Tym samym powołanie przyjmuje postać życia „uregulowanego” przez Kościół i prawo własne zgromadzenia. Normy te przyjęte i pobłogosławione przez Kościół staja się metodą (grec. methodos – drogą do osiągnięcia celu) zmierzania do uświęcenia i naśladowania Jezusa Chrystusa. Przedstawiają szereg zabiegów, które ma podjąć człowiek dla przemiany życia. Mają za zadanie porządkować codzienność, scalać wokół głównego celu, nadają powołaniu konkretny kształt. Człowiek ma tendencje do „rozpraszania się” na wielość spraw, a normy zakonne ukierunkowują na pragnienie  prostoty życia, na to co jedynie konieczne. To podstawa codziennego życia, zachowanie której otwiera szeroko drogę na dalszą hojność serca, twórczą wierność i radość wolnego serca. Reguła jest środkiem uświęcenia, ale uświęca tylko tego, kto według niej żyje. Życie Regułą domaga się postawy ducha.

s.M. Daniela Veselivska